De laatste jaren ontstaat er rumoer en verschil in hoe we ons leven in Nederland beoordelen. Er wordt zelfs door groeperingen olie op 't vuur gegooid om onze verschillende te benadrukken. Maar wie zijn 'we?' >>
- De bevolking van Nederland is door de geschiedenis heen gevormd door een combinatie van migratiegolven, inheemse ontwikkeling, invloeden van buitenaf, en verstedelijking. Hier is een overzicht van de belangrijkste fases in de bevolkingsontwikkeling van Nederland:

🏞️ 1. Prehistorie (tot ca. 50 v.Chr.)
Jagers en verzamelaars woonden hier al rond 10.000 v.Chr., na de laatste ijstijd.

Rond 5300 v.Chr. arriveerden de eerste boeren uit het zuiden (Bandkeramische cultuur).

Later ontwikkelden zich lokale culturen, zoals de Trechterbekercultuur (hunebedbouwers) en de Veldbekercultuur.

🏛️ 2. Romeinse tijd (ca. 50 v.Chr. – 400 n.Chr.)
Het zuiden van Nederland werd onderdeel van het Romeinse Rijk.

Inheemse volkeren zoals de Bataven, Cananefaten en Friezen leefden in het gebied.

De Romeinen brachten infrastructuur, handel en soms migranten uit andere delen van het rijk mee.

🛡️ 3. Volksverhuizingen en vroege middeleeuwen (ca. 400 – 1000)
Na de val van Rome trokken diverse Germaanse stammen door Europa.

In Nederland vestigden zich o.a. de Friezen (in het noorden), de Saksen (in het oosten) en de Franken (in het zuiden).

Het christendom werd geïntroduceerd, eerst door Ierse en Engelse missionarissen.

🏰 4. Middeleeuwen (1000 – 1500)
Langzaam ontstonden steden zoals Utrecht, Dordrecht en Amsterdam.

Bevolkingsgroei vond vooral plaats door landbouwontwikkeling (ontginning van veengebieden).

Handel en Hanzesteden stimuleerden economische groei en trek naar steden.

⛵ 5. Nieuwe Tijd en Gouden Eeuw (1500 – 1700)
De bevolking groeide sterk, mede door migratie van hugenoten, Sefardische joden en Vlamingen.

Amsterdam werd een internationale stad door de handel van de VOC.

Veel immigratie van arbeiders, vakmensen en kooplieden uit de Zuidelijke Nederlanden, Duitsland en Scandinavië.

🏭 6. 19e eeuw – industrialisatie en urbanisatie
Na een periode van stagnatie (door oorlogen en ziektes) begon de bevolking opnieuw te groeien.

Industrialisatie leidde tot trek naar de stad en groei van steden als Rotterdam en Eindhoven.

Migratie binnen Europa hield aan; veel Duitse arbeiders en Belgische seizoensarbeiders.

🌍 7. 20e eeuw – globalisering en migratie
Na WOII kwamen veel arbeidsmigranten, eerst uit Italië en Spanje, later uit Turkije en Marokko.

Migranten uit (voormalige) koloniën: Indonesië (na 1949), Suriname (na 1975), en de Antillen.

Later kwamen vluchtelingen uit landen als Joegoslavië, Afghanistan en Syrië.

🏙️ 8. 21e eeuw – diversiteit en vergrijzing
Nederland is nu een multiculturele samenleving met meer dan 200 nationaliteiten.

Bevolkingsgroei komt vooral door immigratie en langer leven, minder door natuurlijke aanwas.

Belangrijke thema’s zijn vergrijzing, integratie, en woningnood.

Samenvattend:
De bevolking van Nederland is het resultaat van duizenden jaren van migratie, versmelting van culturen, regionale ontwikkeling en internationale invloeden. Er is nooit één "oorspronkelijke" Nederlandse bevolking geweest — het is altijd een mengelmoes geweest, gevormd door beweging, ontmoeting en verandering.

Waarom maken we elkaars leven miserabel?
We leven met meer dan acht miljard mensen op één kwetsbare planeet. Een planeet die we delen met talloze andere levensvormen — of beter gezegd: deelden. Want door onze grenzeloze expansiedrift hebben we hele ecosystemen vernietigd en talloze diersoorten uitgeroeid. En dat allemaal in naam van vooruitgang, groei en controle.

Tegelijkertijd hebben we de aarde versnipperd in landen, grenzen, belangen, geloofssystemen en bestuursvormen. Toch, ondanks al die verschillen, hebben we iets fundamenteels met elkaar gemeen: we willen gelukkig zijn. We willen in vrede leven. En we weten allemaal — of we het nu willen erkennen of niet — dat ons bestaan tijdelijk is.

Waarom dan deze eeuwige strijd? Waarom die hang naar overheersing, landjepik, economische uitbuiting en culturele onderdrukking? Waarom maken we het leven van anderen (en daarmee uiteindelijk ook dat van onszelf) miserabel?

Misschien omdat we bang zijn. Bang om te verliezen wat we hebben. Bang voor het onbekende. Of misschien omdat we vergeten zijn hoe kostbaar en kwetsbaar het leven is. We zoeken naar veiligheid in macht, identiteit in grenzen en betekenis in bezit — terwijl we juist betekenis zouden kunnen vinden in verbondenheid, compassie en samenwerking.

Onze sterfelijkheid zou ons kunnen verbinden, maar in plaats daarvan verharden we. Alsof we eeuwig kunnen leven als we maar sterk genoeg zijn, of rijk genoeg, of onschendbaar. Maar niemand ontsnapt aan de dood. En geen enkele beschaving heeft het ooit gered door haar buren te vernietigen.

Laten we dus niet wachten tot het te laat is. Laten we de vraag stellen die zelden hardop wordt gesteld: als we allemaal weten dat het leven eindig is, waarom verspillen we dan onze tijd met het ellendig maken van elkaar?

Het antwoord begint met erkennen dat we allemaal mens zijn. En dat vrede, rechtvaardigheid en mededogen geen naïeve idealen zijn, maar levensreddende keuzes.

Ik vroeg een vriend die de 70 gepasseerd is en richting de 80 gaat, wat voor veranderingen hij in zichzelf voelt. Hij stuurde me het volgende:

1. Nadat ik van mijn ouders, broers en zussen, echtgenoot, kinderen en vrienden hield, ben ik nu van mezelf gaan houden.

2. Ik ben erachter gekomen dat ik niet "Atlas" ben. De wereld rust niet op mijn schouders.

3. Ik ben gestopt met onderhandelen met groente- en fruitverkopers. Een paar cent meer zal me niet breken, maar het zou de arme man kunnen helpen sparen voor het schoolgeld van zijn dochter.

4. Ik geef mijn serveerster een grote fooi. Het extra geld zou een glimlach op haar gezicht kunnen toveren. Ze werkt veel harder voor de kost dan ik.

5. Ik ben gestopt met het vertellen aan ouderen dat ze dat verhaal al vaak verteld hebben. Het verhaal laat ze teruggaan in de tijd en hun verleden herbeleven.

6. Ik heb geleerd om mensen niet te corrigeren, zelfs niet als ik weet dat ze ongelijk hebben. De verantwoordelijkheid om iedereen perfect te maken ligt niet bij mij. Vrede is kostbaarder dan perfectie.

7. Ik geef complimenten vrijgevig en gul. Complimenten zijn een stemmingsverbeteraar, niet alleen voor de ontvanger, maar ook voor mij. En een kleine tip voor de ontvanger van een compliment: sla het NOOIT af, zeg gewoon "Dankjewel."

8. Ik heb geleerd me geen zorgen te maken over een vouw of vlek op mijn shirt. Persoonlijkheid spreekt luider dan uiterlijk.

9. Ik loop weg van mensen die mij niet waarderen. Zij kennen mijn waarde misschien niet, maar ik wel.

10. Ik blijf cool als iemand vies speelt om mij in de ratrace te ontlopen. Ik ben geen rat en ik ben dat ook niet in welke race dan ook.

11. Ik leer om me niet te schamen voor mijn emoties. Het zijn mijn emoties die mij menselijk maken.

12. Ik heb geleerd dat het beter is om het ego te laten vallen dan een relatie te verbreken. Mijn ego houdt me op afstand, terwijl ik met relaties nooit alleen zal zijn.

13. Ik heb geleerd om elke dag te leven alsof het de laatste is. Het kan immers de laatste zijn.

14. Ik doe wat mij gelukkig maakt. Ik ben verantwoordelijk voor mijn geluk en ik ben het mezelf verschuldigd. Geluk is een keuze. Je kunt op elk moment gelukkig zijn, kies er gewoon voor!

Ik heb besloten dit te delen met al mijn connecties. Waarom moeten we wachten tot we 60, 70 of 80 zijn? Waarom kunnen we dit niet op elke leeftijd en in elk stadium beoefenen?

Gedurende de jaren 2018~2023 schreef ik een wekelijkse column op het @OneTime netwerk; klik: https://www.onetime.nl/auteurs/andre-jansen/

Niemand minder dan Joost Romeijn, oprichter en eigenaar van SUNWEB nodigde mij en nog twee heren uit voor een 'surpise trip' naar de 10e etappe in Andorra. Het werd zelfs meer dan een ongelooflijke ervaring, het ging nog verder